Mesnevi Nedir, Özellikleri Nelerdir?

Mesnevi (veya mesnevi), Orta Doğu’da ve büyük olasılıkla Pers İmparatorluğu’nda 4. ve 10. yüzyıllar arasında ortaya çıkan bir şiir biçimidir. Form tamamen beyitlerden oluşur, ancak on veya on bir heceden oluşan izosilabik çizgilerle üçlü varyantlar mevcuttur. Bu form bölgeden bölgeye biraz değişiyor gibi görünüyor. Mesnevi şiirleri hakkında her şeyi öğrenmek istiyorsanız doğru yere geldiniz.

Mesnevi Nedir?

Mesnevi, batıda nadiren adı geçen bir şiir sınıfıdır, ancak izleri yüzyıllar öncesine kadar götürülebilir. Farsça bir formdan ortaya çıktığına inanılıyor, ancak kökenleri 4. yüzyıldan 10. yüzyıla kadar herhangi bir yerde olabilir. Formun ana kartvizitleri eş heceli çizgiler ve beyitlerdir.

İlk örnekler doğası gereği dini olma eğilimindeydi, ancak bu sonunda romantizm ve macera hakkında tipik şiirlere yol açtı. Bu biçim, erken dönem Arap şiirini etkilemeye devam etti, ancak Arapça mesnevi yapı açısından biraz farklı bir şiir haline geldi.

Mesnevi’nin Temel Özellikleri Nelerdir?

• Kafiye Yapısı: Sıkı
• Metre: Hece
• Menşei: Orta Doğu, büyük olasılıkla İran
• Popülerlik: İngilizcede nadirdir ancak kendi bölgesinde kültürler arası bir geçmişe sahiptir.
• Tema: Değişir; genellikle anlatı

Mesnevi Şiiri Nasıl Yapılıdır?

Mesnevi, bir şiir formu olarak, en azından orijinal enkarnasyonlarında, tamamen beyitlerden oluşur. Farsça mesneviler genellikle 11 heceli dizelerden oluşur, ancak 10 heceli dizelerle yazılan mesnevi örnekleri de vardır. Her iki durumda da, şiirin eş heceli (satır başına aynı sayıda hece) olması beklenir, bu nedenle dizeler ya on ya da on bir hece olacaktır, ikisinin karışımı değil.

Mesnevi genellikle bir beyit biçimi olarak kabul edilir, ancak birazdan değineceğimiz bir istisna vardır. Bu beyitler de kendi aralarında kafiyelidir (aa bb cc vb.), bu nedenle biçim, kahramanlık beyitlerinin ruhani öncülü olarak da kabul edilebilir. Form, ne kadar eski olsa da, doğal olarak zaman içinde farklı varyasyonlar ve uyarlamalar görmüştür. Bununla birlikte, on ya da on bir heceli eş heceli kafiyeli beyitlerle yazılmış bir şiirin bu basit tasviri, tarihsel olarak en sağlam gibi görünüyor.

Her dizeyi kendi içinde birbiriyle kafiyeli iki yarım dizeye bölmeyi içeren kayda değer bir teknikle, burada daha az tutarlı olan bazı kurallar su yüzüne çıktı, ancak genel dize uzunluğu ve kafiye şeması dışındaki hemen hemen tüm kuralların gerçek dünyadan örnekleri var. Arapça mesneviler benzersiz bir şekilde beyit yerine kafiyeli üçüzlerle yazılır (aaa bbb ccc, vb.).

Mesnevi Şiiri Yazmanın Püf Noktaları Nelerdir?

İşin özüne indiğimizde, formun kendisi aslında o kadar da zorlayıcı değil. Satır başına on ve on bir hece zaten İngiliz şiiri için rahat uzunluklardır. İlkinin örnekleri için iambik beşli ölçü ile yazılmış kaç şiire bakın.

Tek “meydan okuma” kafiye düzenindedir, çünkü şiir tutarlı ardışık tekerlemeler gerektirir, ancak aynı sesi özellikle uzun süre devam ettirmeniz gerekmiyor. “Turuncu” ve “mor” gibi rahat kafiyeleri olmayan sözcükleri kullanırken dikkatli olun, ancak bunun dışında yapı çok basittir.

Genel olarak konuşursak, bu formun net bir karar vermediğiniz konular için mükemmel olduğunu düşünüyoruz. O kadar çok hareket alanı var ki, nasıl bitireceğinize dair net bir fikriniz olmadan birinci satırda bir hikayeye kolayca başlayabilir ve ardından istediğiniz kadar saçma sapan devam edebilirsiniz. Şiiri tatmin edici bir sonuca varmaya zorlamayın. Sadece gitmek istediği yere gitmesine izin verin ve yolculuk için onu takip edin.

Bununla birlikte, kafiyeli şiirler uzadıkça daha da zorlaşıyor. Aynı kafiyeyi yüz satır sonra kullanırsanız okurlarınız fark etmeyebilirler ama sonunda yapının tekdüzeliğinden sıkılmaya başlayacaklardır. Pek çok şiir, sadece varyasyonun ne kadar ilginç olduğu nedeniyle okuyucuların ilgisini çekebilir, ancak mesnevi çok tutarlı ve istikrarlı bir akışa sahiptir, bu nedenle şiirin asıl içeriğinin ilginç olması zorunludur. Bu nedenle anlatı şiirleri bu biçimde çok iyi çalışır.