Kuş Ölür Sen Uçuşu Hatırla Ne Demek? Ne Anlama Geliyor

Kuş ölür sen uçuşu hatırla ne demek, nedir ve ne anlama gelmektedir? Bu yazıda kısaca ”kuş ölür sen uçuşu hatırla” sözünü açıklayacağız.

İnsanların, üstünde durması ve asıl odaklanması gereken konularda kafa yorması ve düşünülmesi yerine daha küçük şeylere takılması durumunda ”kuş ölür sen uçuşu hatırla” sözü kullanılmaktadır.

Kuş ölümlüdür, ancak uçmak kuşlara özgü ölümsüz bir şeydir. Sözde esasen anlatılmak istenilen şeyler nesnelerin geçiciliği sıfatların ise kalıcılığıdır. Örnek olarak insan doğar, yaşar ve ölür. İnsanlardan kalan şey ise yaptıkları, arkasında bıraktıklarıdır. İnsan, bu kubbede hoş bir sâdâ bıraktığı ölçüde insandır. Yoksa insanlar, elbet bir gün toprak olacaktır ve ondan kalanlar belki sadece bir mezar taşı olarak kalacaktır.

Bu söz aynı zamanda sonsuz bir mutluluğu ve yaşama sevincini de içinde barındırmaktadır. Zira, en yakınlarımız, anne, babamız, eşimiz, kardeşlerimiz bir yol ayrımında bizlerden uzak düşebilirler ancak insan, fani olması gereği hayatlarında birçok örnek ile karşılaşmış olsa ölümü kabullenmemektedir. Fakat bu acı gerçekler karşısında insanı ayakta tutarak bir sözdür: Kuş ölür sen uçuşu hatırla.

Nitekim insandan geriye bıraktıkları kalmaktadır. Yaptıkları, sesi bir hatıradır, gülüşü ve insan aslında hatıraları ile gerçektir. Yoksa bir et yığınından başka bir şey değildir? Sözün felsefi boyutunu incelendiği zaman ruh ve madde denklemi ile karşılaşmaktayız. Nitekim madde dünyasında ölüm vardır, ruh ise hep var olan sonsuzdur.

Sözün, ilk haline daha sonra çeşitli eklemeler yapılarak nazire yapılmıştır ve yaygın olan şu diziler ortaya çıkmaktadır. Ancak orijinali sadece ”kuş ölür sen uçuşu hatırla” cümlesi yeralır.

Kuş ölür, sen uçuşu hatırla

İnsan ölür, son gülüşü hatırla

Dolanır ayaküstü hayal

Bulanır geçmişte yaşam

Göçer gider yalnızlık

Sen bugünü hatırla…

Kuş ölür sen uçuşu hatırla sözü İranlı bir kadın şair olan Furuğ Ferruhzad‘ın Yeryüzü Ayetleri adlı şiir kitabında geçmektedir.

” Ben maviye inanırdım

Boynumdaki yorgun damarların mavisine Beyaz dalgaları omuzlayan deniz mavisine Denizin bittiği yerde başlayan göğün mavisine inanırdım

Bir de ensemdeki dövmeye inanırdım;

’Kuş ölür sen uçuşu hatırla’ ”